Zniesienie obowiązku obligatoryjnego uzyskiwania potwierdzenia VAT-R

Naczelnik urzędu skarbowego dokonywać będzie potwierdzenia zarejestrowania podatnika, jako "podatnika VAT czynnego" lub jako "podatnika VAT zwolnionego", wyłącznie na wniosek zainteresowanego. Zniesienie obligatoryjnego potwierdzania zgłoszenia rejestracyjnego dla celów VAT obniży koszty rozpoczynania działalności gospodarczej. Nie każdy podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą potrzebuje bowiem potwierdzenia zarejestrowania dla celów VAT. Czynność "potwierdzenia rejestracji" podlega opłacie skarbowej w wysokości 170 zł, która powinna być uiszczona przed złożeniem zgłoszenia. Opłata ta jest przychodem właściwej miejscowo gminy.

Zobacz: MF określił kto nie będzie składał zgłoszenia VAT-R >>

Deregulacja w zakresie sprowadzanych pojazdów z innych państw członkowskich UE

Ustawodawca odszedł od obowiązku uzyskiwania zaświadczenia z urzędu skarbowego dla potrzeb rejestracji tych pojazdów (uchylenie art. 105 ustawy o VAT). A ta zmiana wymagała również uchylenia regulacji, która odwołuje się do wydawanych zaświadczeń, a zgodnie z którą informacje o nabywanych środkach transportu wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia (art. 103 ust. 6 ustawy o VAT). Konsekwentnie zniesiono także opłatę skarbową od tych zaświadczeń.

Uproszczenie rozliczania VAT od usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych

VAT od tych usług świadczonych w innych państwach UE może być opłacany w kraju, w którym konsument korzysta z usługi. Nowelizacja wprowadziła więc szczególną procedurę rozliczania VAT (tzw. system mini one stop shop – MOSS, czyli mały punkt kompleksowej obsługi). Podatnik, który wybierze rozliczanie podatku VAT za pomocą tej procedury, będzie mógł zarejestrować się w małym punkcie kompleksowej obsługi w państwie członkowskim (państwo członkowskie identyfikacji), w którym będzie składać drogą elektroniczną kwartalną deklarację VAT i wpłacać należną wszystkim państwom członkowskim UE kwotę VAT. Kwoty VAT będą przez administracje przekazywane do właściwych państw członkowskich konsumpcji, czyli tam, gdzie są odbiorcy tych usług. Nowelizacja ustawy służy implementacji art. 5 dyrektywy 2008/8/WE z 12 lutego 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 44 z 20.02.2008, str. 11). Dyrektywa 2008/8/WE stanowi, iż państwa członkowskie zezwalają każdemu podatnikowi niemającemu siedziby na terytorium Wspólnoty, świadczącemu usługi telekomunikacyjne, nadawcze lub elektroniczne na rzecz osoby niebędącej podatnikiem mającej siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwie członkowskim, na stosowanie procedury szczególnej. W związku z powyższym zmieniono przepis ustawy o podatku od towarów i usług, odchodząc od określania miejsca świadczenia usług na podstawie siedziby usługodawcy.

Zobacz też: VAT od usług elektronicznych w miejscu konsumpcji >>

Wydłużenie terminu na rozliczenie VAT w imporcie dla AEO

Wydłużenie terminu jest częścią tzw. "Pakietu portowego". Ustawowym terminem zapłaty podatku VAT z tytułu importu towarów jest - zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy o VAT - termin 10 dni, licząc od dnia powiadomienia przez organ celny o wysokości należności podatkowych. Termin ten jest zbieżny z terminem płatności należności celnych. W innych krajach UE, np. Niemczech czy Holandii, wprowadzono rozgraniczenie terminu płatności należności celnych od podatkowych. Dotychczas obowiązujące w Polsce przepisy w tym zakresie były jedną z przyczyn kierowania ładunków przez polskich importerów do wyładunku w portach zachodnioeuropejskich, na czym traciły zarówno polskie porty morskie, jak i budżet państwa. Co prawda zgodnie z art. 33a ustawy o VAT podatnicy korzystający z procedury uproszczonej mogą rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów. Istnieje jednakże szczególna grupa przedsiębiorców, spełniających wysokie standardy dotyczące wypłacalności finansowej, prowadzenia ewidencji handlowych, bezpieczeństwa towarów, ewidencji i systemów informatycznych - tzw. upoważniony podmiot gospodarczy (AEO), który uprawniony jest do realizacji pewnego katalogu korzyści określonych w przepisach prawa unijnego oraz ułatwień w zakresie obsługi wprowadzonych przez Służbę Celną, a nie ma uprawnień podatkowych takich jak podatnicy korzystający z procedury uproszczonej, mimo że trudniej jest uzyskać status AEO. Mając powyższe na uwadze, zasadne stało się dodanie ust. 12 do art. 33a ustawy o VAT, który uprawnia podatnika VAT posiadającego status (AEO) w rozumieniu art. 5a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, działającego we własnym imieniu i na własną rzecz lub w imieniu i na rzecz, którego zgłoszenie celne składa przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu przepisów celnych do rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów. Do takiego podatnika mają zastosowanie również dotychczasowe przepisy ust. 2-4, 6, 7 oraz 9-11 art. 33a ustawy o VAT, które obowiązują przedsiębiorców korzystających z procedury uproszczonej.

Zobacz też: Od 1 stycznia korzystne zmiany w VAT dla importujących przez porty >>