W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwrócił się podmiot leczniczy, który zamierza rozpocząć odpłatne świadczenie usług telemedycyny w zakresie: e-rehabilitacji, e-szkoły rodzenia, e-pielęgniarki, e-położnej, e-lekarza, e-psychologa, e-logopedy, e-psychiatry.

Działalność ma polegać na świadczeniu wszystkich tych usług za pośrednictwem elektronicznych środków komunikacji na odległość. Wszystkie te świadczenia mają charakter konsultacji. Są informacjami edukacyjne i nie mają charakteru porady lekarskiej. Pacjent nie będzie zawierał umowy pisemnej. Przed skorzystaniem z usługi będzie dokonywał opłaty zgodnej z cennikiem i regulaminem.

Podmiot leczniczy uważa, że odpłatne świadczenie usług telemedycyny w zakresie e-rehabilitacji, e-szkoły rodzenia, e-pielęgniarki, e-położnej, e-lekarza, e-psychologa, e-logopedy, e-psychiatry jest zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, ponieważ będzie je wykonywać w ramach działalności leczniczej. Poza tym usługi te służą profilaktyce, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zakres usług jest zbieżny z zakresem usług wykonywanych w tradycyjny sposób, różni się tylko brakiem fizycznego kontaktu z pacjentem.

Fiskus się nie zgodził. Uznał co prawda, że został spełniony warunek podmiotowy do zwolnienia, bowiem wnioskodawca jest podmiotem leczniczym. Nie został jednak spełniony warunek przedmiotowy, bowiem dla zastosowania zwolnienia istotny jest cel wykonywanych świadczeń. Ze zwolnienia będą generalnie korzystać tylko te czynności, które mają charakter diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy). Jeśli świadczenie nie będzie służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to wówczas nie będzie objęte zwolnieniem podatkowym. W przypadku jedynie hipotetycznego związku świadczenia ze wskazanymi celami, zwolnienie nie przysługuje.

Oznacza to, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem - nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Świadczenie usług, dokonywane przez podmiot leczniczy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie pewnych porad, nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz opis sprawy stwierdzić należy, że usługi telemedycyny w zakresie: e-rehabilitacji, e-szkoły rodzenia, e-pielęgniarki, e-położnej, e-lekarza, e-psychologa, e-logopedy, e-psychiatry nie są usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Bowiem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca za pośrednictwem Internetu udziela porad z zakresu edukacji zdrowotnej, osobie korzystającej z usług udzielana będzie informacja „ogólna”, nie wiążąca się z oceną konkretnego przypadku pacjenta. Wnioskodawca sam wskazał, że e-usługi nie mają na celu leczenia pacjenta a udzielanie mu informacji o charakterze edukacyjnym, na tematy nurtujące pacjenta. Informacje te mają charakter ogólny, nie indywidualny. Brak jest więc podstaw do uznania, że usługi te stanowić będą usługi opieki medycznej wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 grudnia 2014 r., IBPP3/443-1156/14/AŚ

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego