Przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży trzech rodzajów tortilli: świeżej o okresie przydatności do spożycia – 40 dni, mrożonej o okresie przydatności do spożycia 12-18 miesięcy i konserwowanej chemicznie o okresie przydatności do spożycia 3, 4, 6 miesięcy. Produkty te zostały sklasyfikowane odpowiednio do następujących kodów PKWiU:
• tortilla świeża – 10.71.12.0
• tortilla mrożona – 10.71.12.0
• tortilla konserwowana chemicznie – 10.72.19.0
Natomiast w nomenklaturze scalonej wydanej na podstawie Wiążącej Informacji Taryfowej Dyrektora Izby Celnej wszystkie trzy produkty zostały przyporządkowane do kodu 1905 90 60.
Towary zakwalifikowane w nomenklaturze scalonej do kategorii „wszystkie delikatne wyroby piekarnicze nieobjęte poprzednimi podpozycjami, na przykład ciasteczka, paszteciki i bezy” podlegają opodatkowaniu obniżoną 8% stawką VAT. Natomiast według przepisów krajowych i klasyfikacji PKWiU opodatkowaniu 8% stawką podlegają produkty przyporządkowane do kodu 10.71.12.0, czyli w tym przypadku tortilla świeża i mrożona. Produkty należące do kategorii przypisanej do kodu 10.72.19.0, czyli tortilla konserwowana chemicznie, należy opodatkować zwykłą 23% stawką VAT.
Klasyfikacja krajowa nie pokrywa się w całości z nomenklaturą scaloną. W wyniku czego dochodzi do niejasności, jak w niniejszej sprawie, czy wszystkie trzy rodzaje tortilli należy opodatkować jedną obniżoną 8% stawką VAT ze względu na przynależność do jednej kategorii nomenklatury scalonej, czy należy dokonać rozróżnienia stawek opodatkowania produktów, zgodnie z klasyfikacją PKWiU.
Przedsiębiorca wniósł wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie, ponieważ uznał, że taka rozbieżność pomiędzy przepisami krajowymi a unijnymi jest nieuprawniona. Podatnik chciał zastosować do wszystkich produktów jedną stawkę VAT. Zasadność swojego stanowiska argumentował faktem, że system nomenklatury scalonej nie różnicuje klasyfikacji produktów w zależności od ich „świeżości”. Zdaniem przedsiębiorcy wszystkie towary mieszczą się w jednym kodzie bez względu na termin przydatności do spożycia.
Organ interpretacyjny nie podzielił stanowiska podatnika. W interpretacji indywidualnej został wyrażony pogląd, według którego produkty sklasyfikowane do PKWiU 10.71.12.0 o terminie przydatności do spożycia nie przekraczającym 45 korzystają z 8% stawki VAT. W wyniku czego organ doszedł do wniosku, że przedsiębiorca może zastosować obniżoną stawkę jedynie w odniesieniu do świeżej tortilli. Organ swoje stanowisko wywiódł z interpretacji poz. 32 załącznika nr 3 do ustawy VAT.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. I SA/Wr 1502/15) zaaprobował stanowisko organu interpretacyjnego. WSA dodał, że ustawodawca unijny umożliwił państwom członkowskim zastosowanie obniżonej stawki VAT w odniesieniu do pewnych kategorii produktów, precyzując jedynie kategorie tychże produktów oraz minimalną stawkę podatku. Sąd podkreślił, że w dyrektywnie nie zostało określone, że w przypadku, gdy państwo członkowskie zdecydowało się na skorzystanie z możliwości wprowadzenia obniżonej stawki podatku to musiałaby ona dotyczyć całej kategorii. Ponadto WSA podał, że przepisy dyrektywy nie wymagają zastosowania tej samej stawki podatkowej wobec produktów ujętych w tej samej pozycji nomenklatury scalonej.
8 grudnia br. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. I FSK 221/16) oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez przedsiębiorcę. NSA podzielił argumentację organu interpretacyjnego, jak i WSA. Sąd drugiej instancji powołał się także na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (C-499/16), w którym TSUE zauważył, że państwa członkowskie mogą stosować nomenklaturę scaloną przy stosowaniu stawek obniżonych do poszczególnych kategorii towarów, aby precyzyjnie określić zakres danej kategorii. Jednak Trybunał stwierdził, że stosowanie nomenklatury scalonej jest tylko jednym z wielu sposobów precyzyjnego określenia zakresu danej kategorii. Polski ustawodawca miał prawo postanowić, że stosowanie obniżonej stawki VAT do wyrobów ciastkarskich i ciastek świeżych jest uzależnione od kryterium daty ważności, określonej w ten sposób, że okres trwałości nie przekracza 45 dni. NSA podkreślił, że TSUE nie uznało za sprzeczne z prawami unijnymi wprowadzania dodatkowych kryteriów zastosowania obniżonej stawki VAT. Jednak Trybunał zaznaczył, że sądy krajowe same muszą badać naruszenie zasady konkurencyjności. NSA końcowo podkreślił, że czym innym jest produkt świeży, mrożony czy konserwowany.
Anna Olbrych