O korekcie zeznania podatkowego w PIT pisze Sławomir Liżewski w komentarzu praktycznym opublikowanym w Vademecum Głównego Księgowego.
Jak wynika z przepisów Ordynacji podatkowej, podatnicy zasadniczo mają prawo skorygować uprzednio złożoną deklarację. Przez deklaracje rozumie się w tym przypadku m.in. zeznania podatkowe PIT, tj. PIT-37, PIT-36, PIT-36L, PIT-38 i PIT-39. Jak wiadomo, zeznania te składa się do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.Co istotne, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.
Korektę zeznania można złożyć w każdym czasie, pod warunkiem że nie został przekroczony termin przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zobowiązanie podatkowe przedawnia się bowiem z upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku.
Uprawnienie do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą (korekta złożona w tym przypadku nie wywołuje skutków prawnych) i przysługuje nadal po zakończeniu kontroli podatkowej, a także postępowania podatkowego w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
Korekta zeznania ma na celu poprawienie błędu popełnionego przy jego sporządzaniu i można ją złożyć po 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym do upływu wspomnianego wyżej pięcioletniego terminu przedawnienia. Może ona dotyczyć każdej pozycji zeznania, np. kwot przychodu, dochodu, odliczeń, określenia wysokości nadpłaty. Co ważne, korektę zeznania należy składać wyłącznie na odpowiednich formularzach, tj. obowiązujących przy rozliczaniu podatku za dany rok.
Zobacz: Unikaj błędów w rozliczeniach PIT za 2014 rok >>
Zeznanie PIT składa się do 30 kwietnia następnego roku. Złożenie korekty przed lub po tej dacie może mieć odmienne konsekwencje. Dotyczy to przede wszystkim wniosków o preferencyjne rozliczenie podatku jako osoba samotnie wychowująca dzieci lub o opodatkowanie dochodów łącznie z małżonkiem.
Trzeba pamiętać o dwóch możliwych skutkach korekty zeznania:
1. Korekta powoduje konieczność zapłaty dodatkowej kwoty podatku wynikającej np. z zaniżonego przychodu, zawyżonych kosztów podatkowych albo z niezasadnej albo zawyżonej ulgi podatkowej. Na równi z zaległością podatkową traktuje się także m.in. nadpłatę podatku wykazaną nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, gdy organ podatkowy zwrócił ją lub zaliczył na poczet zaległości podatkowych bądź bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.
Niedopłacony podatek jest zaległością podatkową, od której trzeba naliczyć odsetki za zwłokę. Odsetki za zwłokę nalicza się od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku (od dnia zwrotu nadpłaty lub zaliczenia na poczet zaległości podatkowych lub na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych), do dnia (włącznie z tym dniem) zapłaty podatku, wpłacenia przez podatnika równowartości nienależnie otrzymanej kwoty nadpłaty oraz otrzymanego oprocentowania, zaliczenia nadpłaty wraz z jej oprocentowaniem na poczet zaległości podatkowej.
W zależności od wagi przewinienia podatnik może podlegać odpowiedzialności wynikającej z przepisów Kodeksu karnego skarbowego. Warto przypomnieć, że karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie podlega ten, kto złożył prawnie skuteczną (w rozumieniu ordynacji podatkowej lub ustawy o kontroli skarbowej) korektę deklaracji podatkowej wraz z uzasadnieniem przyczyny korekty i w całości uiścił, niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie.
2. Korekta powoduje powstanie lub zwiększenie nadpłaty. W takim przypadku podatnik, jeżeli kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Wniosek można też złożyć, jeżeli (m.in. w zeznaniu PIT) podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. W takim przypadku równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatnik powinien złożyć skorygowane zeznanie. Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji.
Fragment komentarza Sławomira Liżewskiego "Korekta zeznania podatkowego w PIT" opublikowanego w Vademecum Głównego Księgowego