W sprawie chodziło o sytuację, w której miało dojść do połączenia spółki kapitałowej i spółki osobowej, w wyniku czego spółka osobowa miała ulec rozwiązaniu. Ponadto spółka otrzymała korzystną interpretację indywidualną w zakresie dotyczącym zwolnienia od zapłaty podatku i odsetek od zaległości podatkowych.

Jednak spółka dostrzegła możliwość zastosowania wobec siebie klauzuli o unikaniu opodatkowania. Wobec tego wystąpiła z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji, w którym sformułowała pytanie, czy będzie mogła skorzystać z ochrony wynikającej z wcześniej wydanej interpretacji przed zastosowaniem klauzuli.
 

Podatnik wyraził pogląd, że w takiej sytuacji będzie mu przysługiwała ochrona wynikająca z interpretacji, a co za tym idzie organy podatkowe nie będą mogły zastosować względem niej przepisów o klauzuli o unikaniu opodatkowania.
 

Fiskus odmówił jednak wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa w tym zakresie i tym samym nie odniósł się do stanowiska podatnika. Organ wskazał, że przepisy zawarte w dziale III Ordynacji podatkowej, a w tym dotyczące klauzuli, są przedmiotem postępowania odrębnego od postepowania interpretacyjnego. Pytanie o możliwość zastosowania przepisów o klauzuli wykracza poza procedurę regulującą wydawanie interpretacji indywidualnych, gdyż odnosi się do nowego trybu procesowego. Organy mogą jedynie ocenić, czy przepis o klauzuli znajdzie zastosowanie w sprawie, czy nie. Natomiast spółka oczekuje potwierdzenia, czy udzielona interpretacja indywidualna będzie chroniła podatnika przed zastosowaniem klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Uzyskanie takiej informacji nie jest możliwie w trybie interpretacji indywidualnej, ponieważ jest ona zastrzeżona dla opinii zabezpieczającej, której wydawanie odbywa się zgodnie z przepisami Rozdziału 4 Działu IIla Ordynacji podatkowej. Zdaniem organu podatkowego dowolne zastępowanie trybów przewidzianych dla określonych rodzajów spraw nie może mieć miejsca.
 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (I SA/Kr 126/17) uznał, że organ interpretacyjny zmierza do nieuzasadnionego uchylenia się od wydania interpretacji indywidualnej poprzez stwierdzenie, że spółka dążyła do interpretacji przepisów prawa proceduralnego nie odnoszących się wprost do jakiegokolwiek zobowiązania podatkowego. Zdaniem WSA, wniosek podatnika nie odnosi się bezpośrednio do kwestii zastrzeżonych dla innego trybu procesowego.

19 grudnia br. Naczelny Sąd Administracyjny (II FSK 2877/17) zaaprobował wszystkie twierdzenia fiskusa. NSA odwołał się do tez zawartych w wyroku II FSK 935/17. Sąd podkreślił, że są ustanowione dwa organy upoważnione do wydawania interpretacji, ale w odmiennych procedurach i nie należy ich ze sobą mieszać. Podatnik zwraca się z pytaniem do organu o informację co do sposobu rozumienia prawa w określonej sytuacji. Nie można więc mówić o zakresie ochrony przysługującym wnioskodawcy i nie można tego ustalić w drodze interpretacji indywidualnej. Takie zagadnienie nie dotyczy ani zaistniałego stanu faktycznego ani zdarzenia przyszłego w rozumieniu, lecz stanowi próbę wyjaśnienia sytuacji prawnej w jakiej znalazł się podatnik powołujący się na ochronę wynikającą z uprzednio wydanej interpretacji indywidualnej. NSA podkreśla, że to wykracza to poza zakres postępowania interpretacyjnego.