Wymogi które musi wypełnić podmiot ubiegający się o zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego zostały określone w przepisach ustawy o podatku akcyzowym oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Skład podatkowy co do zasady związany jest z precyzyjnie określonym miejscem. Termin „miejsce” oznacza w przepisach ustawy określony teren i lokalizację; co w szczególności podkreśla treść art. 50 ust. 3 pkt 2 ustawy. Wskazuje się, że zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego zawiera w szczególności adres, pod którym zlokalizowany jest skład podatkowy.

Wskazany przepis został uszczegółowiony w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zezwoleń na wykonywanie działalności w zakresie podatku akcyzowego, zgodnie z którym do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego należy dołączyć dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do korzystania z miejsca, w którym ma być prowadzony skład podatkowy, zawierający adres i numer ewidencyjny działki, na której znajdować się ma skład podatkowy.

W ocenie organu podatkowego powyższe regulacje wykluczają możliwość uzyskania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego w przypadku barek (bunkierek) przemieszczających się po drogach wodnych. Wykluczają również możliwość rozszerzenia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego o bunkierki, które byłyby częścią składu podatkowego

W przypadku gdyby organ zgodził się ze stanowiskiem spółki, to o możliwość prowadzenia „ruchomego” składu podatkowego lub „ruchomego w części” mogłyby się ubiegać także podmioty posiadające samochody (ciągniki) z cysternami lub cysterny kolejowe, co niewątpliwie byłoby sprzeczne z istotą i funkcją składu podatkowego, jako miejsca szczególnego w systemie prawa podatkowego, gdzie państwo realizuje znaczną część dochodów budżetowych i z tej racji podlega szczególnemu nadzorowi przez właściwe organy państwa członkowskiego.

Nie można także zgodzić się ze spółką, że zgoda na utworzenie „ruchomego” składu podatkowego lub „ruchomego w części” nie utrudniłaby ewentualnej kontroli podatkowej. Należy bowiem wskazać, że organy celne wykonujące zadania z zakresu m.in. kontroli składów podatkowych zostałby faktycznie pozbawione możliwości kontroli doraźnej np. w przypadku bunkrowania paliwa z bunkierki na statek na morzu poza portami morskimi.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 lipca 2014 r., ITPP3/443-207/14/JK

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego