W przedmiotowej sprawie fiskus uznał, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów na skutek bezzasadnego zaliczenia do nich wydatków związanych z użytkowaniem samochodu osobowego. Ustalił jej więc z tego tytułu zobowiązanie w CIT. W ocenie fiskusa zawarta przez spółkę umowa dzierżawy nie spełniała warunków umowy leasingu. A tylko wtedy te wydatki mogłyby być zaliczone do kosztów podatkowych.

Sprawa najpierw trafiła do WSA w Łodzi. Zdaniem sądu I instancji skutki podatkowe umowy należało oceniać jednak nie w perspektywie przepisów o leasingu tylko w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, z którego wynika, że podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z używaniem cudzego samochodu, lecz uprawnienie to jest ograniczone (do iloczynu przejechanych kilometrów i stawki wynikającej z odrębnych przepisów) oraz uzależnione od prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. A spółka nie przedstawiła ewidencji przebiegu pojazdu. Według sądu spółka nie miała prawa zaliczyć do kosztów uiszczonego przez siebie czynszu dzierżawnego oraz udokumentowanych fakturami kosztów eksploatacji samochodu.

Sprawę ostatecznie rozpatrzył NSA. Według sądu kasacyjnego WSA niesłusznie ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że skoro skutki podatkowe umowy dzierżawy należało ocenić w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, to a contrario z tego przepisu podatnik wszelkie wydatki związane z tą umową, w tym dotyczące używania samochodu, po spełnieniu warunków w tym przepisie wskazanych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie do wysokości iloczynu przejechanych kilometrów i stawki wynikającej z odrębnych przepisów. WSA nie rozważył jednak tego, co należy rozumieć pod pojęciem "z tytułu kosztów używania".

A według sądu kosztami z tytułu używania samochodu osobowego są wszelkiego rodzaju wydatki na eksploatację (używanie) samochodu osobowego. Nie jest nim natomiast czynsz dzierżawny, który jest wydatkiem ponoszonym na uzyskanie tytułu prawnego, umożliwiającego używanie (korzystanie z) samochodu.

Dlatego należało przyjąć, że ponoszone przez podatnika koszty czynszu z tytułu dzierżawy samochodu osobowego, jako niemieszczące się w pojęciu "kosztów używania", o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, powinny być kwalifikowane na zasadach ogólnych z wyłączeniem limitu.

NSA uchylił więc wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Wyrok NSA z 14 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3026/12

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego