Ustawa o PIT wskazuje kilka limitów kosztów uzyskania przychodów w związku z osiąganym przychodem ze stosunku pracy. Gdyby spróbować wskazać pewne kryteria podziału tych limitów, można byłoby stwierdzić, że wysokość tych kosztów będzie inna dla jednoetatowców zatrudnionych w miejscu zamieszkania, inna dla jednoetatowców dojeżdżających do zakładu pracy, inna dla wieloetatowców, a jeszcze inna dla pracowników dojeżdżających, a zarazem wieloetatowców.

Sprawdź też: Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy - PROCEDURA krok po kroku >>>

Koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy – ważne limity

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej – zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o PIT – zasadniczo ustala się w sposób zryczałtowany. Co również istotne wysokość rocznych kosztów podatkowych zasadniczo zależy od liczby miesięcy w roku podatkowym, w których podatnik osiąga przychód z danego źródła. Oznacza to, że jeżeli podatnik osiąga przychód tylko w niektórych miesiącach roku podatkowego, przysługujące mu koszty podatkowe z tego tytułu będą ustalane tylko za te miesiące.

Czytaj w LEX: Zryczałtowane koszty uzyskania przychodów - komentarz praktyczny >>>

Limity miesięczne i roczne kosztów podatkowych

Jak już zostało wspomniane wysokość kosztów uzyskania przychodów zależy od miejsca zamieszkania pracownika jak i ilość stosunków pracy, z których uzyskuje on przychody. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o PIT koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

• wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3 000 zł – w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
• nie mogą przekroczyć łącznie 4 500 zł za rok podatkowy – w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
• wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3 600 zł – w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
• nie mogą przekroczyć łącznie 5 400 zł za rok podatkowy – w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Odrębne limity kosztów uzyskania przychodu

Powyższe oznacza, że z każdego stosunku pracy przysługują odrębne koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie wskazać należy, że przepisy ustawy o PIT w przypadku zatrudnienia pracownika na podstawie kilku umów o pracę nie przewidują ograniczenia ustalania kosztów uzyskania przychodów przez płatnika w ciągu roku podatkowego. Oznacza to, że każdy z pracodawców powinien od wypłaconego wynagrodzenia potrącić miesięcznie koszty np. w wysokości 250 zł w przypadku, gdy miejsce zamieszkania podatnika jest położone w miejscowości, w której znajduje się zakład pracy. Natomiast to pracownik dokonując rocznego rozliczenia podatku będzie uprawniony do odliczenia kosztów uzyskania przychodów do wysokości nieprzekraczającej ww. limitów (w tym przypadku będzie to 4 500 zł).

Czytaj w LEX: Jak obliczyć wynagrodzenie krok po kroku - poradnik na przykładach >>>

Zobacz również: Dwóch wspólników, ale skuteczne tylko jedno oświadczenie o wyborze formy opodatkowania >>

Należy przy tym wyjaśnić, że zawarcie każdej umowy o pracę należy traktować na równi z umowami podpisanymi z różnymi zakładami pracy, bez względu na to, czy w roli pracodawcy występuje ten sam, czy inny podmiot. Zatem jeśli podatnika łączą z pracodawcą dwa stosunki pracy, to pracownik ten w zeznaniu rocznym powinien uwzględnić koszty uzyskania przychodów we właściwej wysokości, pamiętając o ograniczeniu kwotowym wynikającym z ustawowych limitów.