Spółka opłaca pracownikom oraz współpracownikom (samozatrudnienie) pakiety medyczne. W przypadku pracowników wartość pakietu medycznego podstawowego (51 zł) jest finansowana w całości przez pracodawcę i doliczana do wynagrodzenia (świadczenie w naturze), opodatkowana i objęta składką na ubezpieczenie społeczne. W przypadku gdy pracownik wystąpi z wnioskiem o korzystania z pakietu podwyższonego (87 zł), kwota 51 zł jest finansowana przez pracodawcę, traktowana jako przychód z natury (podatek i ZUS), natomiast nadwyżka (36 zł) jest potrącana pracownikowi z jego wynagrodzenia (za jego pisemną zgodą). W przypadku stałych współpracowników opłacane przez Spółkę kwoty pakietów, bez względu na ich wartość, są przez tych współpracowników zwracane w całości:
•w formie kompensaty z ich fakturą (Spółka pomniejsza płatność za fakturę o wartość pakietu),
•w formie bezpośredniego zwrotu do kasy Spółki lub na jej rachunek bankowy.
Czy postępowanie Spółki jest prawidłowe?
Jeżeli spółka zachowuje wymogi dokumentacyjne, o których mowa w uzasadnieniu, jej postępowanie jest prawidłowe.Jeżeli spółka zachowuje wymogi dokumentacyjne, o których mowa w uzasadnieniu, jej postępowanie jest prawidłowe.
Na wstępie należy zauważyć, iż w przedstawionym w pytaniu stanie faktycznym mamy do czynienia z trzema sytuacjami. W pierwszej spółka nieodpłatnie udostępnia pracownikom podstawowy pakiet medyczny (51 zł). W drugiej odpłatnie refakturuje niektórym pracownikom podwyższony pakiet medyczny (87 zł). W trzeciej odpłatnie refakturuje pakiet medyczny stałym współpracownikom.
Wszystkie te sytuacje objęte są obowiązkiem opodatkowana w VAT na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) – dalej u.p.t.u., zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Zastrzec jednak należy, iż równocześnie wszystkie trzy sytuacje podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a u.p.t.u., który przewiduje zwolnienie z VAT dla refakturowanych usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wykonywanych przez podmioty lecznicze i osoby wykonujące określone zawody medyczne.
Jeżeli chodzi o właściwy sposób dokumentowania przedmiotowych sytuacji stwierdzić należy, iż w sytuacji pierwszej (nieodpłatne udostępnienie pracownikowi pakietu podstawowego) spółka zobowiązana będzie do wystawienia faktury wewnętrznej (zob. art. 106 ust. 7 w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.) z tym że za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności w tym okresie.
W sytuacji drugiej (odpłatne refakturowanie pakietu podwyższonego na pracownika) spółka nie jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT, chyba że pracownik tego zażąda (zob. art. 106 ust. 4 u.p.t.u.) i równocześnie czynność ta nie podlega ewidencjonowaniu przy użyciu kasy fiskalnej (zob. § 2 ust. 1 pkt 1 w zw. poz. 33 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Dz. U. Nr 138, poz. 930). W sytuacji braku obowiązku dokumentowania tej czynności jakimkolwiek dokumentem VAT, potrącenie pracownikowi stosownych kwot z listy płac należy uznać za w pełni wystarczające.
W sytuacji trzeciej mamy do czynienia z odprzedażą usług na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, zatem właściwym sposobem dokumentowania będzie wystawianie zwykłych faktur VAT (oczywiście ze stawką "zw"), zgodnie z art. 106 ust. 1 u.p.t.u. Dodać przy tym należy, iż sposoby dokonywania płatności za usługę przez współpracowników (czy to przez kompensatę czy w formie bezpośredniej wpłaty do kasy czy na rachunek) mają znaczenie jedynie techniczne i nie wpływają na zakres obowiązków podatkowych w VAT.