Tak wskazał WSA w Olsztynie w wyroku z 25 lutego 2015 r. W przedmiotowej sprawie prokurator rejonowy wniósł skargę na uchwałę rady gminy w sprawie wysokości opłaty miejscowej. Zarzut dotyczył regulacji, w której rada wskazała, że: "opłatę miejscową pobierają osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, prowadzące ośrodki wypoczynkowe, hotele, pensjonaty, kwatery, gospodarstwa agroturystyczne, campingi, pola namiotowe, wynajmujące domy letniskowe oraz inne podobne obiekty." Zdaniem prokuratora inkasenci powinni być zindywidualizowani bezpośrednio w uchwale, to jest powinni być określeni z imienia i nazwiska lub nazwy – w odniesieniu do osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, aby nie budziło wątpliwości, na kogo obowiązek ten został nałożony.

Rada gminy nie zgodziła się z zarzutami, a sprawa trafia do WSA w Olsztynie. Według sądu w art. 19 pkt 1 ustawy z 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.) ustawodawca upoważnił radę gminy do określenia, w drodze uchwały, zasad ustalania i poboru oraz terminów płatności i wysokości stawek opłat określonych w ustawie. Opłaty te są zróżnicowane - należą do nich: opłata targowa, opłata od posiadania psów, opłata uzdrowiskowa czy też opłata miejscowa. Natomiast zarządzenie inkasa przez radę gminy na podstawie art. 19 pkt 2 u.p.o l. i określenie inkasentów, ma na celu ułatwienie poboru ww. opłat należnych gminie.

Według sądu niejednolitość opłat powoduje możliwość wyboru sposobu określenia inkasentów, z uwagi na rodzaj danej opłaty. W przypadku niektórych z ww. danin trudno byłoby wskazać precyzyjnie atrybuty inkasentów i wówczas potrzebne jest wskazanie inkasentów z imienia i nazwiska, bądź - w przypadku osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej – nazwy. W niektórych jednak przypadkach istnieje możliwość wskazania inkasentów poprzez podanie w uchwale takich cech, które indywidualizują ich w sposób adekwatny do daniny, którą mają pobrać. Skoro, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach, to niewątpliwie najbardziej efektywnym sposobem poboru tej opłaty jest ustanowienie inkasentem każdego, kto umożliwia osobie fizycznej pobyt dłużej niż dobę, poprzez udostępnienie zakwaterowania.

Dlatego w przypadku opłaty miejscowej wystarczającą cechą indywidualizującą inkasentów może być wskazanie w uchwale, że są nimi podmioty, które posiadają wymienione obiekty turystyczne: ośrodki wypoczynkowe, hotele, pensjonaty, kwatery prywatne, gospodarstwa agroturystyczne, campingi, pola namiotowe oraz wynajmują domy letniskowe i inne podobne obiekty. Biorąc pod uwagę okoliczność, że organ gminy jest jednocześnie organem prowadzącym ewidencje podmiotów gospodarczych, ustalenie inkasentów nie będzie sprawiało trudności.

WSA w Olsztynie w marcu orzekał w podobnej sprawie, ale dotyczącej opłaty targowej. W przypadku tej opłaty sąd wskazał, że inkasent opłaty targowej musi być określony w sposób zindywidualizowany. W tym przypadku inkasenci powinni być wymienieni z imienia i nazwiska, lub też poprzez wskazanie pełnionej funkcji, którą w sposób niebudzący wątpliwości można utożsamić z konkretną osobą.

Wyrok WSA w Olsztynie z 25 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Ol 56/15

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego